از خالق این برند، جورجینا ریپلز، زندگی خود را در سال 2020 با مجموعه Reminiscence آغاز کرد، چشم اندازی از دنیایی بی حد و حصر که در آن همه افراد از جمله عطر برابر در نظر گرفته می شوند. آنهایی که مربوط به گذشته، حال و حتی خاطرات آینده هستند که قرار است در طول زندگی با شما تکامل پیدا کنند. چنین آرزوی طول عمر احتمالاً مورد استقبال هر کسی است که نیش کناره گیری را احساس کرده است. آیا او به این وعده ها عمل خواهد کرد یا خیر، فقط زمان مشخص خواهد کرد.
این برند امسال برای اولین بار در اسکسنس به نمایش گذاشته شد و من با آتلانتیس آشنا شدم. امیدوارم اتفاقات خوبی بیفتد.
اسطوره واقعی آتلانتیس توسط افلاطون آغاز شد که آن را برای آموزش فلسفه به عنوان نمونه ای از جامعه غیر ایده آل در گفتگوی کریتیاس خود اختراع کرد. آتن در آن زمان به درستی ایده آل تلقی می شد. تمدن سعی کرد آتن را فتح کند، چیزی که خدایان دوست نداشتند، بنابراین آن را غرق کردند. با وجود واقعی نبودن آن، و افلاطون به همه اطمینان داد که او آن را ساخته است، بسیاری از مردم به دنبال آتلانتیس بوده اند و سعی کرده اند این فوران را به رویدادهای تاریخی واقعی گره بزنند.
باورهای عصر جدید در مورد سلاح های کریستالی پیشرفته و جادوی آتلانتیس بعداً مورد توجه قرار گرفت. رودولف اشتاینر در یکی از سخنرانیهای بیپایان خود گفت که طبق سوابق آکاشیک، آتلانتیسها فقط به شکل تصویر فکر میکردند، تواناییهای حافظه خارقالعادهای داشتند و میتوانستند نیروهای حیاتی را که در فناوری خود استفاده میکردند کنترل کنند. خود افلاطون در مورد دروازه های ستارگان یا پرتوهای مرگ چیزی نگفت، فقط در مورد دیوارهای ساخته شده از سنگ های قرمز، سفید و سیاه و تزئین شده با فلزات گرانبها و اینکه آنها می توانند سفال های مناسب بسازند.
من همه این ها را به اشتراک می گذارم زیرا با جدیت سعی می کنم روایت الهام بخش این عطر را با نام و رایحه آن پیوند دهم. با این حال، هر چه بیشتر در آن کاوش می کنم، به نظر من انسجام کمتری دارد. به نظر می رسد ما در اینجا سنت اسطوره سازی خودمان را حول اسطوره اصلی تداوم می دهیم. طبق گفته سامونز، بزرگترین گنج آتلانتیس در زمان خود اکسیر عشق بود. شاید همین اکسیر بود که منجر به نابودی نهایی آتلانتیس شد و به دلیل انحطاط در زیر امواج فرو رفت.
نام “آتلانتیس آپوتئوس” تصاویری از یک اقیانوس وسیع، به ویژه اقیانوس اطلس را تداعی می کند. با این حال، با وجود نام و تصاویر خاطره انگیز، جوهر دریا در درون عطر ناپدید است. آتلانتیس را در اوج خود بر فراز زمین به تصویر می کشد، قلمروی از ثروت و رفاه. این عطر رایحه ای عمیق، غنی و مجلل، شبیه به Emeraude خواهر Gio L’Arome دارد که اکنون به قلمروهای لذیذ سفر می کند.
در اصل، رایحه نان تست کره ای و مربای توت فرنگی را متصاعد می کند. با این حال، به تصویر کشیدن این تصویر نامفهوم به نظر می رسد. چه کسی روی مربا کره می پاشد؟ فقدان دقت در به تصویر کشیدن آن قابل توجه است و تقریباً در مرز پوچ است. ایرادات موجود در نمایش بصری توجه را جلب می کند، از کره ناهموار گرفته تا نان برشته نشده.
این تصویر، هرچند نزدیک، از تسخیر کامل ماهیت کوتاهی میکند. فقدان کره ذوب شده، لبه های فراموش شده و ظاهری شبیه مربای سیاه چیزهای زیادی را برای شما باقی می گذارد. به نظر می رسد که برای انتقال دقیق ماهیت به لمس شخصی نیاز است. در حالی که ممکن است نقد من به عنوان انتقادی جدی تلقی شود، آتلانتیس آپوتئوزیس، با جوهر نان برشته اش، شایسته نمایش مناسب تری است.
توت فرنگی های موجود در این عطر به لبه ها می رسند و توت فرنگی های وحشی را با تفاوت های ظریف تجسم می بخشند که یادآور جنگلی است که از آن سرچشمه گرفته اند. آنها به مربای خانگی می رسند که از نظر ماده و کیفیت از جایگزین های عمومی پیشی می گیرد. این عطر به دور از جوانی یا ساده است. رایحههای مصنوعی را تقلید نمیکند، بلکه جوهره یک توت فرنگی بالغ و مجلل را تجسم میدهد. جوهره نان تست کره ای را با مربای توت فرنگی مناسب برای خدایان، دارای عمق، تندی، بنزوئین کره ای و روکش میوه ای خوش طعم در خود جای داده است.
این تجربه بویایی خاکی و شیرین است، اما هرگز بیخطر نیست. این ترکیب لذیذی از طعمها را ارائه میکند که یادآور نان Artisan و جام جم فورتنوم و میسون است – یک غذای راحتی لوکس برای حواس.